برخی از محققان آن را زیر گونه ای بنام Ehemionus onager می دانند ولی اخیرا عده ای از محققین به این نتیجه رسیده اند که گور ایرانی گونه ای بنام ( Eonager ) است که نمونه تیپ آن اولین بار در سال 1785 از اطراف قزوین گزارش شده است. گور ایرانی شباهت زیادی با الاغ دارد، ولی قدری از آن بزرگ تر است. گوش ها بلند ( حد فاصل گوش های اسب و الاغ )، باریک و نوک تیزند. سم ها پهن تر از الاغ، دم بلند و نیمه انتهائی آن موهای بلندی دارد. موها کوتاهند. رنگ پشت، زرد متمایل به نارنجی، پایین بدن، پهلو ها و کفل ها سفید متمایل به زرد است. یال سیاه رنگی بر روی گردن و نوار قهوه ای تیره ای در پشت دارد که تا دم ادامه می یابد. در سطح داخلی دست ها تکه ای پوست گرد و سیاه رنگ مشاهده می شود. گاهی اوقات رنگ نرها کمی نارنجی تر از ماده ها به نظر می رسد. طول سر و تنه 200 تا 250 سانتی متر، دم 30 تا 49 سانتی متر، ارتفاع 100 تا 142 سانتی متر، وزن 150 تا 260 کیلوگرم. دشت ها، تپه ماهورهای کوتاه، درمنه زارها، تاغ زارها، و قیچ زارهای بلند واقع در مناطق بیابانی و استپی. در گذشته به تعداد زیاد در حاشیه کویر مرکزی از شمال زابل تا خراسان، سمنان، جنوب ورامین، قروین، دشت های مجاور پراک ملی کلاه قاضی و گاو خونی در استان اصفهان، سیرجان و بافت در استان کرمان، بهرام گور در استان فارس، ابرقو، هرات و نایبندان ر استان یزد وجود داشته است. تعدادی نیز در اواسط دهه پنجاه در منطقه خوش ییلاق واقع در شاهرود رهاسازی شدند.
|
امتیاز مطلب : 8
|
تعداد امتیازدهندگان : 3
|
مجموع امتیاز : 3
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
